Categorie: annelies

Wij zijn erg blij om te kunnen vertellen dat wij op 21 mei a.s. twee nieuwe bewoners mogen verwelkomen.
Op die dag verhuizen Marjan Bosch en Rob Knipping vanuit St. Agatha naar Eindhoven, de Hoogstraatgemeenschap.
Vele gesprekken met allerlei mensen hebben wij gevoerd.
Uiteindelijk hebben wij twee mensen gevonden die het avontuur aandurven.
Ze kunnen zich vinden in de doelstellingen van de Hoogstraatgemeenschap,
ze voelen zich hier thuis en ook wij hebben er een goed gevoel bij.
Bovendien nemen ze een schat aan ervaringen mee als voormalige leden van Milieuproject Stoutenburg
en andere woongroepen. Binnenkort zullen zij zich nader voorstellen.

 

 

De Hoogstraatgemeenschap was gisteren te gast in Thorn, waar een kleine woongroep van de Hooge Berkt woont.
Met 16 mensen van de Kring reden we naar Limburg. Een stralende dag! We waren geroerd door de gastvrijheid die deze gemeenschap uitstraalt.
Een bonte verzameling van mensen werd in groepjes verdeeld en het was mooi om te ervaren hoe er als snel vertrouwdheid ontstond, hoe ontmoetingen plaatsvonden.
Het thema van de dag was: ‘Samen een verzameling’.
We hadden een tekst van Rumi als uitgangspunt voor gesprek, met vragen als ‘wat brengt je hier, waardoor word je geraakt in de gemeenschap’
De tekst gaat over de Herberg: dat menszijn als een herberg is: elke dag opnieuw bezoek en de uitdaging om ieder bij de voordeur te ontvangen. Ook de gasten die je liever niet ziet.
Een mooie gebedsviering in de kapel van het huis en daarna een heerlijke maaltijd in de tuin.
Tot slot mochten we een kijkje nemen bij de ‘verborgen put’. Toen het huis verbouwd werd, werd een oude put ontdekt, 7 meter diep! Een bijzondere ontdekking met spirituele betekenis. Op zoek gaan naar de bron, naar stromend water. De put als plek van ontmoeting tussen mensen, uitwisseling, inspiratie…
Voor ons had deze dag precies die betekenis!
Met dankbaarheid reden wij terug naar EIndhoven.

 

Gisteren, 30 maart,  zijn we vanuit de Hoogstraatgemeenschap met zo’n 16 mensen met auto’s naar het detentiecentrum gereden.
Het was een ongewone beleving van Goede Vrijdag. De Franciscaanse Vredeswacht had een mooie viering verzorgd,
ook refererend aan zr. Veronique die vanuit de hemel meekijkt. Zij was het die ooit aangaf: ‘we moeten niet in stilte
rondlopen maar juist ons laten horen’. En dat deden we met doordringende fluitjes en gezang. We zwaaiden naar de mensen
die voor het raam stonden. De boodschap was duidelijk: we willen deze mensen zien en hen een hart onder de riem steken
en daarmee stelling nemen tegen het vluchtelingenbeleid dat onmenselijk is.

Lieve allemaal,

Gisteren is zr. Véronique heel rustig ingeslapen. Wij willen haar hier gedenken.
Wij denken aan wie zij was, als mens en als religieus, als lid van de Hoogstraatgemeenschap.
Een bijzonder mens is van ons heengegaan.

De volgende tekst uit Spreuken vinden we op haar van toepassing:

Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?
Haar waarde gaat die van edelstenen ver te boven!
Zij staat al op als het nog donker is.
Ze pakt het werk krachtig aan,
ze is onvermoeibaar.
Ze ziet hoe alles goed gaat
en ’s nachts gaat haar lamp niet uit.
Haar handen rusten nooit.
Diezelfde handen strekt zij uit naar arme mensen,
wijd opent ze haar armen
voor wie in nood is.
Kracht en waardigheid zijn haar gewaad
en zij ziet lachend de komende dag tegemoet.
Zij opent haar mond en zij spreekt wijsheid;
van haar tong komen lieflijke lessen.
Charme is bedrieglijk en schoonheid vluchtig,
maar lof verdient een vrouw die leeft in ontzag voor de Heer.
Laat heel de stad haar naam met ere noemen!

Op 11 februari 2017 droegen de Zusters de Hoogstraatgemeenschap over.
Met het volgende gedicht van Dorothee Solle staan we stil bij dit moment.

 

” Sprookjescongres

Toen ik over de tederheid van god wilde vertellen
moest ik de oudste sprookjes er bij halen
van de nachtegaal die zo zingt dat allen buiten zinnen raakten
niet hier niet hier

Toen ik de tederheid van god wilde meedelen
heb ik geluisterd heb ik gezwegen
heb ik zachter gepraat
niet hier niet hier

Toen ik de tederheid van god ging uitdelen
zag ik het ongeloof op twee gezichten
van een man en een meisje
heel langzaam smelten
of je het gelooft of niet
dat was hier dat was hier ”

 

 

 

 

Wij wensen je een ster
voor de donkerste nacht.
Wij wensen je zachtzinnig licht
om het goede te zien
in de wereld.
Wij wensen je woorden
die niet breken
maar verbinden.
Wij wensen je
tussen het doodgewone
nu en dan een godsgeschenk.

(Kris Gelaude)

 

Gezegende kerstdagen en een liefdevol 2018!

Cora, Annelies, Rard, Luus, Paul, Erik

Lezing Irak

De afgelopen week waren er twee bijzondere gebeurtenissen in de Hoogstraatgemeenschap.
Op dinsdag 31 oktober kwam mw. Yosé Höhne-Sparborth bij ons een lezing verzorgen.
Zij werkt voor Kerk en Vrede en is o.a. werkzaam geweest in Kirkuk (Irak).
Het werd een boeiende avond met Yosé als inspirerende verteller over haar ervaringen in Irak.
Een zeer actueel onderwerp. Aan de hand van een kaartje van Irak met de omliggende landen,
leidde zij ons in in de situatie van de Christenen en Koerden in het gebied rond Kirkuk.
Met name over de relatie tussen de verschillende religies.
Het was een interactief gebeuren waarbij Yosé ook filmmateriaal tot haar beschikking had.
Het gaf ons een inkijkje in een land dat wij vooral kennen vanuit negatieve berichtgeving.
Nu zagen we dat er ook veel lichtpuntjes zijn. Zeer de moeite waard!

Herdenking omgekomen vluchtelingen

Op 3 november vond bij de Hoogstraatgemeenschap de jaarlijkse herdenking plaats van de omgekomen vluchtelingen.
Deze werd weer georganiseerd door de werkgroep HOV (Humaan Omgaan met Vluchtelingen).
Wij stelden hen centraal in ons midden. Het was een grote kring van mensen in de huiskamer. Er was ruimte voor stilte, gezang,
we staken kaarsjes aan en luisterden naar de uiteenzetting van Leny over het asielbeleid van het nieuwe kabinet. Dat stemde niet hoopvol.
We gingen naar buiten om bij het monumentje van de slachtoffers van de Schipholbrand in 2005 een bloemenkrans te leggen en daar een lied te zingen.
Het was een waardevolle, ingetogen avond. Verbondenheid geeft kracht om je te blijven verzetten tegen vormen van onrecht.