Auteur: annelies

Als bij ons de bel gaat, is het altijd een verrassing wie er voor de deur staat.
Soms is het iemand die gewoon de sleutel van het lokaal nodig heeft, een andere keer wijzen we de weg naar de kerk, of naar Vluchtelingen in de Knel. Pas geleden wilde iemand zijn oude schoenen aan ons kwijt, wellicht hadden wij er wat aan, we vangen toch vluchtelingen op?
Deze week stond er een man voor de deur met een bijzondere vraag. Hij sprak Engels en ik gelukkig ook. Hij wilde zijn vriend en diens vrouw verrassen met een cadeau: een schilderij van de huwelijksfoto van zijn vriend. Of hij het bij ons mocht neerzetten en dan zouden zij het komen ophalen, na instructies van hem.
Mijn eerste reactie was weerstand, waarom bij ons, wat hebben die mensen met deze plek…. De Italiaan in kwestie gooide al zijn charme in de strijd en ik begon langzamerhand mee te denken. Waarom niet in de tuin, bij het H. Hartbeeld? Het pas getrouwde echtpaar (ook Italiaans) is erg gelovig en komt vaak in de Engelstalige mis in de Lambertuskerk. De man aan de deur werd steeds enthousiaster, zeker toen ik hem meenam naar de binnentuin. Ondertussen vertelde hij zelf ook over zijn eigen leven, alsof ik hem al jaren kende. En ik hoefde alleen maar te luisteren. Gelukkig gaat me dat goed af.
Alberto, zo heet hij, zou een standaard halen voor het schilderij en een doek. Zelf zou hij er niet bij zijn want de echtgenote moest denken dat haar man het allemaal geregeld had.
Zo gebeurde het dat er de volgende avond, klokslag 8 uur een andere Italiaan aanbelde met zijn vrouw. Ik nam hen mee naar de tuin. Het weer zat mee, de azalea’s kleurden prachtig en de vrouw was zeer verguld met het resultaat.
Zo zie je, het is nooit saai bij de Hoogstraatgemeenschap!

Vandaag, 22 april, is het de dag van de aarde. We zouden het bijna vergeten, door alle aandacht die uitging naar het verzorgen van de zieken. Ze krabbelen langzaam op, maar dan ook echt langzaam Toch is het in dit geval juist Erik die ons attent maakte op deze dag. Als kind al geïnteresseerd in de natuur, in alles wat groeit en bloeit, inclusief de mens. Altijd ook met aandacht voor de spirituele kant van de aarde, de schepping.
We besteden er op bescheiden wijze aandacht aan, met prachtige gedichten, in combinatie met afbeeldingen: op de oprijlaan, in onze tuin, aan de voorkant. Een kleine route die je kunt lopen, als je er tenminste oog voor hebt. Even stilstaan, je verwonderen, genieten van het jonge groen, het prachtige gezang van vogels.
Wij zijn onderdeel van deze aarde, een schakeltje in het geheel.

Voor mij is de verbinding tussen binnen en buiten van groot belang. Als mens ben je nooit een eiland. Als je in verbinding bent met jezelf, ga je als vanzelf opnieuw naar ‘buiten’.

Het ontmoeten van anderen is voor mij persoonlijk van levensbelang. Met ontmoeten bedoel ik niet het uitwisselen van informatie, niet het alleen maar spreken of alleen maar luisteren. Ontmoeten is een wisselwerking waarbij de ander iets in jou aanraakt en omgekeerd. Een echte ontmoeting laat sporen na.

Het ontmoeten van anderen kan zijn als een spiegel, het geeft energie, het schuurt, het doet een appèl op mij. De filosoof Levinas is in dit verband voor mij een wegwijzer.
Voor het ontmoeten van anderen is openheid van groot belang.