Lieve allemaal,
Gisteren is zr. Véronique heel rustig ingeslapen. Wij willen haar hier gedenken.
Wij denken aan wie zij was, als mens en als religieus, als lid van de Hoogstraatgemeenschap.
Een bijzonder mens is van ons heengegaan.
De volgende tekst uit Spreuken vinden we op haar van toepassing:
Een sterke vrouw, wie zal haar vinden?
Haar waarde gaat die van edelstenen ver te boven!
Zij staat al op als het nog donker is.
Ze pakt het werk krachtig aan,
ze is onvermoeibaar.
Ze ziet hoe alles goed gaat
en ’s nachts gaat haar lamp niet uit.
Haar handen rusten nooit.
Diezelfde handen strekt zij uit naar arme mensen,
wijd opent ze haar armen
voor wie in nood is.
Kracht en waardigheid zijn haar gewaad
en zij ziet lachend de komende dag tegemoet.
Zij opent haar mond en zij spreekt wijsheid;
van haar tong komen lieflijke lessen.
Charme is bedrieglijk en schoonheid vluchtig,
maar lof verdient een vrouw die leeft in ontzag voor de Heer.
Laat heel de stad haar naam met ere noemen!
