pasen 2021

Corona heeft ons in de kladden gegrepen. Twee mensen besmet in huis. Dat is wel een heel rare Pasen dit jaar. Twee mensen in bed, ziek, koorts, drie mensen negatief getest.
We lopen wat rond, we kijken een film, we doen eigenlijk niets. We mogen niet naar buiten.
Terwijl de een had moeten werken, de ander een feestje mist, waar ze al weken naar uitkeek en iemand mist essentiële stagedagen.
Maar vanaf mijn woonkamer zag ik vandaag twee duiven op het dak,
ze hadden elkaar lief.
Als we dat voor ogen houden, kan er eigenlijk toch niets fout gaan.
Wij wensen u mooie Paasdagen vanuit onze quarantaine en isolatie plekken.

Er zijn er twee jarig…

… dus tijd om een vuurtje te bouwen in de kloostertuin en taart te eten! Op deze foto (door Rard) de jarige Petra met onze nieuwe bewoner Johannes.

en een foto van ons vuur(tje) door Luus.

Herdenking omgekomen vluchtelingen

Elk jaar staan wij als Hoogstraatgemeenschap stil bij het sterven van mensen die onderweg zijn naar een beter, menswaardiger bestaan. Aan de randen van Europa lopen zij vast of komen om. Een drama waar wij het liefst onze ogen voor sluiten. Dit jaar is het helaas niet mogelijk op met een grote groep samen te komen en er op deze manier bij stil te staan. Maar…. Op de gebruikelijke plek buiten brandt een kaars, ligt een krans met een gedicht. We zijn stil….. We laten het niet ongemerkt voorbij gaan.
U kunt op deze plek ook even stilstaan als u er langs komt. Ook voor een kop koffie en een gesprek bent u altijd welkom, ook in deze tijd.

Vluchteling?
Maar ik ben geen vluchteling
want ik ben niet gevlucht.
Ik ben weggewaaid, als een blad van een boom.
Er is in ons land een verschrikkelijke wind opgestoken;
een wind vol vuur en verkrachting.
En op ’n dag,
op een dag die ik me niet meer herinner,
op een dag die ik mij niet meer durf te herinneren,
ben ik weggewaaid.
Wie zou er uit zich zelf vluchten
Wie zou er uit zich zelf
Z’n eigen huis
Z’n eigen stad
Z’n eigen land
Z’n eigen familie in de steek laten
En dan ergens aankomen waar je niet welkom bent?
Vluchtelingen zijn nooit welkom
Dat weet iedereen
Dat heeft de geschiedenis al zo vaak bewezen.
Waarom dan een langzame dood
In een vreemd land
Als je op de drempel van je eigen huis
Ook kunt sterven?
Vluchtelingen bestaan niet.

Dag van de stilte

Stilte is niet de afwezigheid van geluid, het is de diepste klank Tao Meng

Op 25 oktober is de dag van de stilte. Als gemeenschap doen wij mee.
In drie ruimtes binnen het klooster kun je kiezen uit de volgende verschillende activiteiten in stilte:
– het kleuren van mandala’s;
– boetseren in stilte;
– meditatie (bij mooi weer in de binnentuin rond de vijver, anders in onze mooie stilteruimte)

Je bent welkom tussen 14.00 en 16.00!
Wel fijn als je laat weten als je komt: info@hoogstraatgemeenschap.nl

Eindelijk!

Eindelijk is het dan zover: de zonnepanelen van de Hoogstraatgemeenschap liggen op het dak, van Emmaus. We hebben er lang naar uitgezien, het onder de aandacht gebracht. Aan onze inspanningen heeft het niet gelegen maar de ambtelijke molens dreigden volledig tot stilstand te komen. Dat ligt nu gelukkig achter ons; de panelen liggen te glimmen in de zon en doen hun werk goed! Weer een stapje op de weg van duurzaamheid.

Vredeswandeling

De Hoogstraatgemeenschap is ook dit jaar weer betrokken bij de Vredesweek, via het Platform LEV.
Het thema dit jaar is : “Vrede verbindt verschil” .
Op zaterdag 26 september kun je een vredeswandeling lopen, alleen of samen. Stapjes naar vrede zetten, verbinding zoeken bij verschillen. Voor meer informatie over deze dag en de inhoud, kijk op de website:
https://padnaarvrede.nu/ 
Loop mee!

Warmte

Iedereen houdt van warmte maar zo warm als de afgelopen weken, is toch niet leuk meer. Waren we eerst aan huis gekluisterd door corona, nu was het de hitte die ons naar binnen deed vluchten.
Gelukkig hebben we daar wel zelfgemaakte ijsjes!


De regen heeft inmiddels wat verkoeling gebracht en dat was ook voor de tuin erg fijn. We hebben flink wat bonen kunnen eten de laatste tijd, maar nog steeds zijn het ook de prachtige kleuren van bloemen die onze tuin sieren.
Hopelijk kunnen we de komende maanden onze activiteiten weer wat gaan oppakken.

De schoonheid van onze vijver

De tuin ontwaakt

De tuin ontwaakt

Even een korte bericht over het reilen en zeilen in de moestuin. Na een koude start van het jaar met te veel regen nu een periode met te weinig regen. Fantastisch om te zien hoe de planten zich aanpassen, de ene soort neemt haar plek in grootschalig, de andere soort kwijnt juist weg. Er wordt nu verder geborduurd op het tuin design dat Marian had ontworpen. We hopen dat we dit jaar wat extra groente mogen oogsten. De bodem is nog niet heel voedzaam maar met een paar natuurlijke toevoegingen proberen we hem gestaag te verrijken. Tot nu toe hadden we een kleine oogst van spinazie en wat radijs. Ik kon mijn enthousiasme niet bedwingen en begon al voor te zaaien in de koude kas. Inmiddels is er een grote selectie wat zijn plek in de aarde heeft gevonden: pronkbonen, tuinbonen, peulen, doperwten, bieten, uien, sla uitjes, 3 soorten aardappelen, tuinbonen, krulsla, rode eikenbladsla, kropsla, raapstelen, koolrabi, pompoen, courgette, tomaten en paprika, naast een kruiden toevoeging van salie, dille, basilicum, lavas en snijselderij. Elke dag maak ik mijn ronde door de tuin, elke dag raak ik de planten aan en verwonder ik mij over deze heerlijke pracht, de groeikracht en de schoonheid. De tuin blijft aan de wilde kant, met bloemen en mooi bloeiend “onkruid” er tussendoor; bijencadeaus en slakkenhapjes. Er komt geen chemie aan de pas, maar deftige zelfgemaakte mengsels van knoflook tegen te luizen of sapjes van heermoes en brandnetel, naast koffiedik royaal rondgestrooid. De natuur wint altijd en dat mag ook in deze tuin uiteraard zo blijven. De klaprozen hebben een deel van de tuin in storm overgenomen en laten hun vuurrode pracht zien terwijl de vlier zijn zalige geuren verspreid en de goudsbloem haar stem laat horen met vel oranje kleuren. Er zijn nu nog wat bessenstruiken bij gekomen en ook de siertuin heeft wat nieuwe soorten ontvangen. De bloei ervan mogen we later in het jaar pas zien. Ook de vijver mag pronken met nieuwe aanwinsten, die al langzaam beginnen te bloeien. De tuin wordt met veel liefde een aandacht verzorgd en ook belaagd door vogels, duiven, insecten, larven, slakken en katten. Regelmatig zie ik de net aangeplante babyplantjes de volgende ochtend niet meer staan waar ik ze had gezet. Een gourmet buffet voor de vele nachtelijke bezoekers. Voor mij betekent dat, nog een keer opnieuw beginnen en dat blijven doen. Ik ben zielsgelukkig dat ik in de tuin mag werken en het elke dag zien transformeren. Wat zou het fijn zijn als jullie ook binnenkort weer konden genieten van deze mooie plek! Petra Lages

Dag van de Aarde

Op het trottoir van de Hoogstraat konden voorbijgangers opgekweekte zonnebloemstekjes meenemen. Met een bezinnende tekst, uitleg over de zonnebloem als plant en met aandacht verzorgd proberen we de dag van de Aarde onder de aandacht te brengen. En op het einde van de dag waren alle stekjes meegenomen. Dat ze mogen doorgroeien tot volle zonnebloemen.

Steeds weer zoeken
mijn voeten de aarde.
Adem verbindt mij
met al wat leeft.
Mijn ogen zien:
het regent licht.
Mijn oren geloven blind
wat zij horen:
achter mij fluisteren
zacht de duizenden
uit wier liefde\ik werd geboren.
Voor mij wacht
het land van belofte.
Mijn stok
weet de weg.
Zo reist mijn ziel
door de tijd.
Zo trekt de geest
door de stof
Ik doe niets
fout of goed
Ik ga maar
en groet.
(n. H. Stufkens)

Zr. Theofrida

Vorige week is tot ons grote verdriet Zr. Theofrida overleden. Een grote vrouw in alle opzichten. Veel heeft zij betekend voor deze plek aan de Hoogstraat. We zijn ook met onze gedachten bij zr. Bets en zr. Alberta. Afgelopen zaterdagochtend is Zr. Theofrida begraven. Tijdens dit moment hebben we stilgestaan bij haar overlijden. Velen, waaronder de Kringleden hebben dit gezien de huidige omstandigheden thuis gedaan. Met een klein groepje van onder andere Vluchtelingen in de Knel en Omslag hebben we haar herdacht. Dit hebben we gedaan onder ´haar´ beukenboom.


Een wankel evenwicht

In onze dagen
mensen kinderen
zoveel
meer dood
dan levend
onderweg
van de wieg
naar het graf

uit het lood
geslagen
getuimeld
geknakt
verwaaid

het kan niet waar zijn
het mag niet waar zijn
wij leggen ons
er niet bij neer

ooit is er
een mens
opgestaan
waarom wij dan niet?

de een
en de ander
gekend
bemind
uniek
niet verloren
maar gevonden.